شریف رضوی اولین بار سه سالش بود که در بازار وکیل شیراز گُم شد و از آن زمان هنوز هم هر از چند وقتی گم می‌شود(بیشتر در رؤیا و به ندرت در واقعیت). با این حال دوستانش (شاید چون نمی‌خواهند ناراحت‌اش کنند) بیشتر او را به عنوان یک جستجوگر تجربه می‌شناسند تا گمشده‌ای حواس پرت.

شریف زندگی را سرگرمی و بازی می‌داند و فکر می‌کند آمده‌ایم تا در سریال زندگی در نقش خودمان بداهه بازیگری کنیم، سرخوشانه رازی را بفهمیم یا نفهمیم و رمزی را بشکنیم یا نشکنیم و برویم.

شاید برای کشف رازی در مَشَارق، مَغَارب و ذَاتِ الْبُرُوجِ با دابَّةُ الأرض.